Het kan allemaal naast elkaar bestaan.

Vandaag gingen mijn twee zoons uit logeren. De jongste voor het eerst zonder ons. Heerlijk, wat ben ik toe aan de ruimte die dat even geeft! En tegelijk: met een week gevoel zwaaide ik ze uit, de hele middag tranen in m’n buik.
Ik voelde het allebei. De hele middag.

Want dat kan dus, verschillende dingen tegelijk, of na(ast) elkaar ervaren.
Na verlies kan je heel verschillende gevoelens ervaren. In begeleiding zie vaak hoe verwarrend dat kan zijn. Het één voelen, of toch het ander?? Tot je beseft: het kán dus tegelijk. Opluchting. Dit is inderdaad hoe het is, het sluit elkaar niet uit. Co-excisting in het engels. Ze kunnen samen leven in jou. Tegelijk bestaan, naast elkaar.

Je een dag fit en energiek voelen terwijl je chronisch ziek bent. Dat maakt je klachten niet minder, je ziekte niet opeens niet meer legitiem. Het is er allebei. Als dat mag, kun je waarschijnlijk meer genieten van dat goede moment.

Even echt lachen, terwijl het tegelijk diep donker voelt nadat je zoon is overleden.

Trots zijn op hoe je het allemaal doet en tegelijk verdrietig zijn om wat je allemaal niet meer kan.

Dankbaar zijn om het kindje in je buik en tegelijk balen dat je de zwangerschap zo zwaar vind.

Doorgaan in het intense fertiliteitstraject en je soms afvragen of je het wel echt wilt, een kindje in je leven.

Het kwam allemaal voorbij in m’n gesprekken afgelopen maanden. Het lijkt soms tegenstrijdig. Maar het kan echt naast elkaar bestaan.

Wat kan jij vandaag naast elkaar laten bestaan? En lukt dat, het allebei voelen? Het er laten zijn?

#verlies #rouw #rouwbegeleiding #rouwverwerking #rouwverweving #chronischziek #nah #miskraam #fertiliteitstraject #kinderwens